វត្ថុធាតុ Polyethylene (PE) ត្រូវបានណែនាំអោយប្រើប្រាស់ដំបូងនៅចក្រភពអង់គ្លេសក្នុងឆ្នាំ ១៩៣៣ ហើយត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាបន្តបន្ទាប់ នៅក្នុងឧស្សាហកម្មទុយោចាប់តាំងពីចុងទសវត្សឆ្នាំ ១៩៣០ ។

លក្ខណៈសម្បត្តិវត្ថុធាតុ PE ត្រូវបានធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងជាបន្តបន្ទាប់តាមរយះភាពធន់ ការទប់ស្កាត់ ការកើនឡើងសម្ពាធដែលធ្វើអោយមានការបែកធ្លាយ បង្កើនភាពធន់ពីសម្ពាធអ៊ីដ្រូស្តាទិក និងការធន់នឹងការកើនឡើងសីតុណ្ហភាព ដែលវិវត្តចេញពីវិធីសាស្រ្តនៃវត្ថុធាតុ polymerisation ។ ការវិវត្តន៍ទាំងនេះបានធ្វើឲ្យមានការកើនឡើងនៃការប្រើប្រាស់ PE នៅក្នុងឧស្សាហកម្មទុយោ ដូចជាការប្រើប្រាស់ទុយោ PE កាន់តែទូលំទូលាយ ដោយសារភាពធន់ និងសុវត្ថិភាព និងបានកំពុងប្រើប្រាស់ក្នុងវិស័យធំៗជាច្រើនដូចជា ការបញ្ជូនឧស្ម័ន ការផ្គត់ផ្គង់ទឹក ការជីកយករ៉ែ ប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រ ប្រព័ន្ធលូសំអុយ និងការប្រើប្រាស់ផ្សេងៗទៀតជាទូទៅ។

លក្ខណៈសម្បត្តិពិសេសរបស់វត្ថុធាតុ PE ដែលត្រូវបានទទួលស្គាល់មានដូចជា ភាពធន់ងាយស្រួលក្នុងការ តំឡើង ភាពបត់បែន លំហូរមានភាពរលូនល្អ សំណឹកតិចតួច និងរឹងមាំល្អព្រោះវាបានផ្សំឡើងពីសារធាតុ ដែលមានភាពធន់នឹងល្អបំផុត។ យោងតាមបទពិសោធន៍ក្នុងការប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធទុយោ PE នេះជាច្រើនលើពិភពលោកកាន់តែមានភាពទូលំទូលាយក្នុងហេដ្ឋារចនាសម្ពន្ធ័ជាច្រើន ទៅតាមប្រភេទ ទុយោ ដែលមានទំហំផ្សេងៗគ្នាទៅតាមស្តង់ដារ និងមាត្រដ្ឋាន ។